хустка

На Беларусі хустку насілі асобна або з чапцом, тканкай, каптуром (на Усходнім Палессі насілі звычайна дзве хусткі). Хустку, складзеную трохвугольнікам, завязвалі пад падбародкам ці ззаду, а таксама насілі ў выглядзе буслянкі (абвівала галаву і завязвалася спераду або падтыкалася па баках). Яе шырока выкарыстоўвалі ў вясельных, радзінных і пахавальных абрадах. На Палессі, Панямонні, Цэнтральнай Беларусі ў канцы 19- пач. 20 ст. змяніла намітку. Рабілі хустку з ільняной, ваўнянай і баваўнянай даматканкі або вязалі на прутках. Суцэльнаскроеныя і сшыўныя хусткі аздаблялі ўзорыстым натыканнем, вышыўкай, набойкай, карункамі, нашыўкамі, махрамі. Зімовыя хусткі - вялікіх памераў, іх ткалі або вязалі з белай, карычневай, чорнай воўны. Тканіну ці ажурнае палатно часта прывальвалі і аздаблялі па ўсіх чатырох баках ці адным рагу махрамі, кутасамі, карункамі, абапал краёў натыкалі каляровыя шлякі. Насілі паверх больш лёгкіх хустак або накідвалі на плечы. Летнія хусткі - белыя, натуральнага колеру лёну ці воўны, іх аздаблялі па краях махрамі. М.Ф.Раманюк [1]